Serzeniş… Şiiri - Mehmet Macit

Düşünme boşuna olacak olur.
Dermansız dertleri çeken yorulur.
Aşk yarası zordur, mezarı bulur.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Kuşlar göçe başlar, üzülür bağlar.
Dereler sel olur, amansız çağlar.
Nice canlar gider, sevenler ağlar.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Yaz ayları gelir, gider bulutlar.
Kırılır gönüller, biter umutlar.
Boş kalan yürekte, sessiz ağıtlar.
Ha! Bir yaprak düşmüş ha! Bir can gitmiş.

Kurtulurum sanma, defterin beter.
Günahlar, sevaplar seninle gider.
Düzeni Hak kurmuş, adalet ister.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Kocaman dünyada seni görmezler.
Yürekte sevgiyi asla bilmezler.
Kaybolsan ortadan, tasa etmezler.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Yıl geçer gün biter, ölüm velhasıl.
Makberler kazılır, ahrete vasıl.
Gidenler dönmüyor, halleri nasıl?
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Evrende bir dünya, damla kadar yok.
Dünyada bir insan, nokta bile çok.
Bitmeyen istekler, yüreklerde ok.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Sultanlar, hakanlar toprağa girmiş.
Parası olanlar, bedeni sermiş.
Dediler Macit’te kefeni giymiş.
Ha! Bir yaprak düşmüş, ha! Bir can gitmiş.

Ha! Bir yıldız kaymış, ha! Macit gitmiş.

Mehmet Macit
24.10.2011