Her acı kendi ağıdından asılır
Ve bu çok kanamalı bir aşkın
Kangren olmuş haykırışıdır...
Kağıda yazıldığı gibi yaşanmıyor hiçbir aşk
İlla ki bir acı,
Bir gözyaşı düşüyor payına.
(T) Uzaksın hemde çok
Hangi mevsimi içti gözlerin,saçlarına dokunan kimin elleriydi?
Ve sen hangi günahımın bedeli,
Hangi bedenin mezesisin...?
Her ağıt kendi acısından yakılır.
Ve bu çok alevli bir yangının
Kül olmaya yüz tutmuş derin sancısıdır...
Kayıt Tarihi : 4.10.2010 19:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!