Serzeniş Şiiri - Kenan Kervan

Ne zaman sana dair üç beş şey yazmaya kalksam,
Önce nutkum tutuluyor, sonra ellerim titriyor,
Yazamıyorum.
Bir anda dağılıyor zihnimde düşünceler.
Güvercinlerin korkup kaçtığı gibi ürküp kaçıyor kelimeler.
Vazgeçiyorum.
Kalemi bırakıp seni düşünürken,
Derin hayallere dalıyorum.
Bir film gibi.
Başrollerinde sen ve ben.

Buluşup gizli bahçemizde seninle,
Kimseler duymadan, görmeden sarılıyorum sımsıkı.
Uzun uzun bakıyorum konuşan gözlerine.
Saçlarına dokunup koklamak ne güzel.
Hiç konuşmadan seni dinlemek ne güzel.
Saatlerce susmak, seni okumak kelimelerinde.
Susuyorum ve kokunu dinliyorum
Susuyorum ve sesini kokluyorum.
Ve bittiği zaman mutlu sonla bu film.
Hayalin de bitiyor, yine kaybolup gidiyorsun.

Meğer benim tek derdim yokluğunmuş.
Keşke yanımda olsaydın.
Keşke hiç gitmeseydin yağmur yüreklim.
Sensizlikmiş meğer düşüncelerimi dağıtan.
Yazmaktan vazgeçiren,
Kuşlarımı korkutan, kaçıran da.

Kurduğum hayaller coşturuyor gönlümü
Kelimeler bir nehir olup akıyor kalemimden.
Ceylanım diye başlayan cümlelerde,
Hep hasretin ve özlemin dolduruyor satırları.
Gidişinin sebebini soruyorum sana.
Cevap arıyorum, bulamıyorum.
Hangi sözüme alındın bilmiyorum ki nazende yüreklim,
Neden kırıldın,niye küstün de gittin gönlü güzelim.
Kavuşmalarına doyamadığım,
Ve hiç kavuşamadığım.
Ceylanım, şimdi neredesin.
Nerede…….

Nefesim kesiliyor adını andığımda.
Boğazım düğümleniyor,yutkunamıyorum.
Hayalin gecelerce uykusuz bırakıyor gözlerimi.
Hayalet gibi dolaşıyor ruhum karanlık sokaklarda.
Seni arıyorum.
Ve her gece yine eli boş dönüyorum odama.
Saatlerce bakışlarımı kilitleyip resmine
Seni düşünüyorum, seni özlüyorum.

Ruhum gönlünün hapishanesinde mahkum.
Ayaklarımda zincirler.
Bedenim pazarlarında satılan cılız bir köle.
Üstü kirli sokakta gecelemekten.
Adım efkarlı bir türkü aşıkların dilinde.
Sesim hasrete yakılan ağıt.
Gözyaşlarım çaresizliğe edilen feryad.
Yokluğun ise ölüme götüren ecel.
Kurtar beni.
Kır zincirlerimi, beni azad et.