Serzeniş Şiiri - Coşkun Gündüz

Usandım nazından, bıktım acından
Üstün ettim gardaşımdan,bacımdan
Ayırmadım oğulumdan,kızımdan
Verdin emeklerim boşa sevdiğim.

Kırkı aştı yaşım çekemez oldum
Ben seninle başa çıkamaz oldum
Kötü huylarını yıkamaz oldum
Yolumu yokuşa sürdün sevdiğim

Ta küçükten beri gülmedi yüzüm,
Neler gördü,geçti şu iki gözüm
Halden bilmeyene geçmedi sözüm
Beni yerden yere vurdun sevdiğim

Seviyorum dedim ilk defa sana
Yalan söylemedim inan sen bana
Birazcık gülmeyi çok gördün bana
Açmadan gülümü derdin sevdiğim

Daha iflah olmam gülemem gayrı
Sana ne söyleyim bilemem gayrı
İstesemde mutlu olamam gayrı
Yıktın gönlümdeki köşkü esvdiğim.

Coşkun'um dertlerim dolduda taştı
Her gelen bir yara açtıda kaçtı.
Katlandığım çile haddini aştı,
Mutlu ol,yaşarken öldüm sevdiğim.