Serzeniş Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Yorgun düştü
İnanıcın eşiğinde
Kan revan

Âlemin rüzgârları
sönük bedene, örtü

Şimdi altıncı çınar
Zamansızlıktan yapraklanamıyor

Kentsel harmoni
Kulak tırmalarken
Gürültü de kendini duyamıyor

Şimdi gard alınmıştır
Dengeyi en hızlı bulan
En zekice hamleyi yapacak
Ve bir öteki ölecektir
Ölümcül bir yara almış olması daha iyi
Bu şüphesiz daha iyi!
Acı artacak ve öldürenin gücü onanacaktır…

Kilim ucunda
saf ve şefaf gözyaşı
Güneş rengi bir ışık kapı aralığında
Nefes, nefese gözler
Kör olmuş kulaklar
Bahar kokularına dokunuyor
Esvap…

Tedirginim…
Yoksa değil miyim?

İnsan kural içinde
de İnsan mı!