Serzeniş 2 Şiiri - Tuncer Akbaba

Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi,
Hemence ağlar idim görsem gözdeki nemi.
Ve açardım mazluma rahmetten şemsiyemi.
Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi.

Akrepler yelkovanlar indi tepeme bir bir.
Takvimin sayfaları dizdi önüme zincir.
Bir ömür yudumladım zaman kokulu iksir.
Akrepler yelkovanlar indi tepeme bir bir.

Bir ömür ki vagonlar sıralanmış art arda,
Gam dolu mihnet dolu vagonlar bu katarda.
Vefa treni kalmış mâzî denen diyarda.
Bir ömür ki vagonlar sıralanmış art arda.

Artık ne duygu kaldı ne ağlamaktan eser!
Korkarım, kahpe rûzgâr hangi cihetten eser.
Zehir içtim çok zaman zannedip âb-ı kevser.
Artık ne duygu kaldı ne ağlamaktan eser.

Evet çok zaman sonra bak gözlerim nem dolmuş .
Li Rabbihî lekenûd insana sıfat olmuş.
Vefa denen duygudan çok aza nâsip olmuş.
Evet çok zaman sonra bak gözlerim nem dolmuş.

Hisârî imtihandır bu dünya saltanatı
Sür diyardan diyara nefis denen kır atı.
Yıkma Rabbin koyduğu ahlâk denen hilkatı.
Hisârî imtihandır bu dünya saltanatı.

2019