Serzeniş-2 Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Gel otur şuraya bırak aklındaki düşünceleri, dinle bir beni.
Hayat bu, zaman zaman derin bedeller ödeyerek geçecek.
Bazen ne diyeceğinin şaşkınlığı içinde olacaksın,
Eğer içindeki yangını söndüremezsen karşılıksız kalacak her şey.
Sigarandan bir derin nefes çekecek yahut kapıyı vurup çıkacaksın,
Belki bir çay ocağında daralmış sesinle demli bir çay isteyeceksin kahveciden.
En masum hayallerin geçecek aklından çayını yudumlarken,
Sonra damağındaki tatla alıp başını sahile doğru ineceksin.
Deniz kenarında ıslak bir banka bakıp oturmadan ayakta duracak, balıkçının ıskarmozundan çıkan sesle siyasını seyredeceksin.
Ezan sesiyle birden kendine dönecek şükredeceksin Tanrı’ya, sana şükürler olsun.
Ailen, deden ve çocukluk günlerin gelecek aklına,
Canın sıkılacak, biraz şaşkınca bakacaksın etrafa.
Çaresizlik yaşamamak için dua edeceksin Tanrı’ya,
Bıkkınlık bu mu diye soracaksın kendi kendine,
Devam ediyorsan yaşama, yarına hazırlayacaksın kendini bilerek.
Caddenin karşısına geçip büfeden bir tütün ve bir paket kibrit alacaksın,
Yavaş yavaş dönmek isteyeceksin geldiğin yere.
Her gün hemen hemen aynı şeyleri yaptığını anlayacak ve geçmişini hatırlayacaksın,
Anlaşılan yapacak başka şey kalmamış senin için yaşamda, git ve gel.
Bunların belki de son kelimelerin olduğunu sanacaksın.
Güneşin sıcağı ısıtmayacak belki seni, yılların yorgunluğunu duyacaksın bedeninde,
Gençlik yıllarındaki çabaların cam biblolar gibi duracak aklındaki vitrinde.
Hava kararmadan dönmek isteyeceksin her akşam olduğu gibi evine,
Bahçedeki masanın üstünü silip tahta sandalyeleri dizeceksin;
Bekleyip duracaksın gelir diye çocukların, torunlar masanın etrafına.
Yalnızlık kapatmış olacak yolları, ellerinin titrediğini hissedeceksin bir bardak su doldurduğunda,
Gönlünün sayfalarında hatıralarını anacak birer birer okuyacaksın sessizce.
Soracaksın tekrar kendine ben neredeyim neler oluyor diye,
Çarçabuk geçtiğini anlayacaksın hayatın bu kadar da olmaz ki diyeceksin içinden.
Zaman değiştirecek belki bir şeyleri; ama bu kadar mı değişir, diyeceksin,
Sabun köpüğü gibi kalacak her şey;
Yaşlanıyorum diyecek, tüm sorulara cevap arayacaksın kendinde.
Gittikçe zorlaşacak bir sonraki gün,
Fakat sen gene korkmayacaksın yarından ve seni yarına taşıyacak umuttan.
Daha ne kadar ömrümüz var bilmiyorum şunun şurasında demeyeceksin,
Hayat kısa, ömür dediğin ne ki çabuk tükeniyor bir çırpıda ve bir bomba şiddetinde parçalasa da düşüncelerini insanın.
Sen gene son gelene kadar uğraşlarınla yaşamaya devam edeceksin.
Sami Sefer Coşkun