Serzeniş Şiiri - Erdem Kapusuz

ankara ayaza kesmiş bu akşam
ellerim ceplerimde
arşınlıyorum karlı buzlu sokakları
içimde buza kesmiş gözyaşları
gözleri ağlamaktan kızarmış
bir çocuğun çığlıkları
sokaklar egzost ve is kaplı
düşünüyorum
zamanı
ve onun
hiç yokmuşuz gibi uçup giden
umarsızlığını,

aşklarmı, aşk ve sevda
bize uzak tansıklar artık,
geride bize kalan, anlık şehvet hülyaları
ve kemirilen hayatlardır artık
söz de bitmiştir, ölesiye aşklarda artık
kalbimiz, gözyaşları buza kesmiş
bir çocuktur artık...