Serzeniş Şiiri - Feyza Elmas

SERZENİŞ

Gel ey sana hasret gönlümün sultanı!
Sen gideli içim bir deli ateş sardı…
Leyla’nın Mecnuna tattırdığı acıyı,
Yudum yudum içti gönül, içtikçe yandı!

Budur kalbimin zalim yâre kırgınlığı,
Halimden anlamadı, sesim hiç duymadı!
Artık ister oldu beden, dünyanın son durağı…
Sana değmezmiş dedi gönül, dedikçe yandı!

Gün olur sen de çekersin çektiklerimi,
Geçmişe dönüp bakar, anlarsın kaybettiklerini!
Tayyibe bir hayat ve sana yangın beni,
Silip attığını gördü gönül, gördükçe yandı!

Artık dönsen de geri kalp yaralı, ne çare!
İnsafın yokmuş meğer ne bir parça ne zerre!
Baki'yi bırakıp fani aşka meyletmekle,
Hata ettiğini bildi gönül, bildikçe yandı!

Karara vardı kalbim, açmayacak kapıyı,
Ne varsa şu kâinatta Vedud'umdan gayrı!
Kıldan ince kılıçtan keskin sıratı,
Geçmeye azmedecek gönül, ettikçe yanacak!
Senden vazgeçecek gönül, geçtikçe ŞAHLANACAK!