Serzeniş-1 Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Bağırmak istedim bu gece avazım çıktığı kadar,
İsyan ettim düşüncelere bilerek.
Sorumlulukları sordum kendime,
En güzel şeyleri yaratmak istedim ellerimle.

Düşüncelerimi kazımak için geleceğe,
Bozuk bir düzen içerisinde ne yapabilirdi aklım?
Ve tekrar isyan ettim aklımdan geçen düşüncelere.
Garip geliyor artık her şey bana,
Bağırmak istiyorum avaz avaz boşluğa.

Fark ediyorum tutamadığımı aklımdakileri,
Birden yalnızlık doluyor içime.
Sonra çiziyorum aklımı parça parça bir kâğıda,
Vazgeçiyorum hemen hayâlden.
Koşuyorum adım adım gerçeğe,
Esenlik arıyorum sokaklarında İstanbul’un yorgun ellerimle pençe pençe,
Mutluluk oynuyorum yorgunluklarındaki hayatın.
Ölümsüz gibi geliyor her şey bana,
Mutlu oluyorum sadece yaptıklarımdan.
Tat almak zorlaşıyor şu tatsız dünyadan,
Amansız kavgam var benim çünkü sorumsuz yaşamdan.

Bırakıyorum düşüncelerimi yüksekten tekrar boşluğa,
Koşup tutmak için bir zeminde.
Acaba bu alçak yaşamın dizginleri kimlerin ellerinde?

İsyan tek başına olmuyor, yapılmalı hep birlikte,
Savaşmalı düşünceler sebepli sebepsiz her yerde.
Boşluk olsa da birden yaşam, ülküler hep yüksekte,
Erişemesen de sen ona, anlatılır onlar her yerde.

Bak nasıl geçiyor ömür, diye yaşadığın şu zaman,
Üç günlük ömründe çıkarmazsan kendine pay,
O zaman alıp verdiğinin hesabını say;
Sonun kötü olur yoksa aradığını bulamadığın zaman.
Sami Sefer Coşkun