Servilerin Altında

Nice canlar uzanmış, şu serviler altına
Bir derin sükut ile kucaklaşmış gibiler.
Her biri sahip sanki bir saadet tahtına
Toprağa uzanınca rahatlamış gibiler.

Kimi fesli, sarıklı, işlemeli, nakışlı
Kimi künye yazılı… dikili taşları var.
Kimi pek yalnız kalmış; melül, mahzun bakışlı
Bir duaya can atan masum gözyaşları var.

Birisine yazmışlar: “Gazi Bey oğlu Muhtar,
Bir tarifsiz kahraman, bir yenilmez cengaver! ”
Hemen yanı başında bir garip yoksul yatar,
Fark kalmamış arada, işte hepsi beraber.

Ne bugünden uzakta ne de dünden habersiz
Levha-i ibret gibi yan yana yatıyorlar,
Mutlak bir şey diyorlar, anlayan kalbe sessiz.
Fani olup cümleten ummana akıyorlar.

Sanki bize yabancı, şu serin, gölgeli yer
Yok aldıran bu hale, herkes kendi keyfinde.
Sanma bu düzen böyle gelmiş, hep böyle gider.
Asıl büyük randevu verilince son nefes.

Ya Rabbi, nasip eyle, ölümde bile hayrı!
Sorgumuz sualimiz lütfunla kolay olsun.
Olmasın hiçbir zaman gönlümüz senden ayrı,
Bu serseri nefsimiz toprakta bari gülsün.