Ayrılık düştü sevdalarıma
Vefasız insanları tanıyamadım
Ben ağlarım, eller güler ya
Şu yalan dünyayı anlayamadım
Ak günler, kara yazıma karıştı
Dönüp de arkana bak
Sevmeden! Çıkarsın beni
Ne günler var yaşanacak
Gitmeden yıkarsın beni
Bu gün olmaz yarını var
Dönüşü yok bu gidişlerinde
kalbim bir türlü inanmıyor
Hergün yeni bir umut içinde
Yıllar bir türlü inanmıyor
Dolaştığım her yerde bir iz
Sorsam ölümüne severdin
Ayrılıkmış ettiğimiz savaş
Bu romanı da sen bitirdin
Kapat sayfayı yavaş, yavaş
Günler var geceler var
Yakıpta gitti gönül bahçemi
uğrunda güllerin solduğu yeter
yıkıpta gitti bütün hayallerimi
bir resim, bir mektup durduğu yeter
gençliğim aşkına oldu bedelde
Kime umut bağlasam
Kırılıyor tuttuğum dal,
Nereden başlasam…
Sonu hep aynı masal
Ayrılık sürür peşinde
Anılar teselli olmuş
Mevsimler boşa gelir boşa gider
Görünce yine gözlerin dolmuş
Aşk gönülde başlar
Gönülde biter…
İşte yine maziyi andık
Ne aşkımı bildi ne andı ismimi
Mazimden bir sayfa sildi gidiyor
Ne aldı hayalini, nede resmini
Sırtımdan hançeri vurdu gidiyor
Bana bir adım atardı belkide
Dursun bu hayat, dursun istedim
Ben yaşama hevesimi ona bağladım
Toprağını gözyaşlarımla süsledim,
Bu gün mezarının başında ağladım
Gittin, ellerimde teninin kokusu
Islanır kirpiğim vuslatın damlasına
Ayrılığa dayanmaz bilki gözlerim
Katlanır hasretin en acısınada
Ayrılığa dayanmaz bilki yüreğim
Her sabah'a sensiz uyanmaktansa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!