Servet ve ölüm Şiiri - Yücel Başyiğit

Para dediğin bendeydi,
Servet dediğin bendeydi,
Çok insan vardı çevremde,
Ben konuştummu, onlar susardı,
Bir kelimeyle,insanlar ayağıma gelirdi,
Tabiri yerindeyse, yeri yerinden oynatırdım,
Yerdim,içerdim, en iyisinden,
Gülerdim, eğlenirdim gezerdim,
Bir başkası açmış,dertliymiş, beni ilgilendirmezdi,
Geçen bir cenaze görsem,
Oralı bile olmazdım,
İşim, aşım önümde düzenli giden,
Bir hayatım vardı.
Ölüm bir anlıkmış,hiç düşünmedim,
İyilik yapmak, bağış yapmak,
Bana göre değildi,
Param biterdi azalırdı,
Hiçde düşündüğüm gibiolmadı,
Şimdi hastayım, doktorlara gittim,
İyileşmek için servetimi harcadım,
Doktorlar çare yok diyorlar,
Ölüme saatler kaldı,
Artık insanlar yok çevremde,
Meğerse servet boşaymış,
Dost ednmek varmış dünyada,
Allahı zikretmek varmış,
Şimdi pişmanım neye yarar,
Dönüş yok ölüm kapıda