Hayatın içinden kopup gelen...
Kaybettiğimi hissediyorum seni
Azıcık tutsam elini, kaçırıyorsun gözlerini
İçten içe uzaklaşarak biliyorum gittiğini
Farketmiyorsun bildiğimi
Sevdiysen başka birini
Kayıp bir ruh, yitik bir kalp seni sevdi.
Onca olaylar yaşadı, yorgun düştü.
Bırakmıştı herşeyi, herkesi.
Kabullenmişti, sevgisizliği.
İyiliğin sert ayracında, bırakmaktı hayatı
Çöl susuzluğumda ki Seraptın
Kalbime inandım, vahana vardım
Can oldun, elinden su içtim, kandım.
Uykudaymışım bunca zaman uyandım
Susadım can oldun
Acıktım aş oldun
Şimdi sen gideceksin dostlar Meclis'ine
Hatırı sayılır biriyle yemeğe
Amma velakin ...
O yemeği yerken bedenin haz verir
Çıkarken rahatsızlık verir
Yürek değil ki ağlasın
Bir sevmek gelmiş bir daha gitmemişti
Yoktu önceki günlerdeki heyecan
Varsın olmasın,
Aşık değilim ki ben aşkın kendisiyim
Seviyorum bende ki seni, sende ki beni
Elimle sunuyorum kalbimi
Rüzgar ol sar beni
Vakit yok hüznü yaşamaya
Elimi sakın bırakma
Tarihi bir aşk bırakalım bu dünyaya
Ey hanım
Bir evlat varki sorma acılarını
Duysan ağlarsın hatıralarını
Soyundan sopundan kime ne
Bir evlat varki canımdan bir parça
Hiç bana hiç gülmedi
Sevdiklerim birer birer gitti
Ne bir hayal ne bir gerçek
Yaşamıyor olmam gerek
Aç değilim dedim, neden diye sormadın
Üşüyorum dedim, yanıma gelip sarılmadın
Mutsuzum dedim, anlamadın
Ağladığımın bile farkına varmadın
Oysa ki sevmiş, sevişmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!