Serüven Şiiri - Mahmut Tonbul

Bir gün daha geçti bin ay gibi
Değişti mevsim
Tadım yok , sesin yok
Gölgen bir vahşi bir doru gibi
Dört nala sürükledi beni birbaşınılığa
Etme, tüketme nergisleri
Bahçemdeki ayak izlerinde silindi son yağmurda
Sevinemedim bahara
Taş duvar bırakıverdi kendini çimenler üzerine
Semaverde çayım soğudu
Etme...
Türkümüz yoktu radyoda
Aradım bulamadım
Ayın dili yok, susmuş
Belli ki senden yana
Adını söyletme bana
Kimbilir hangi coğrafyada ayın kacındasın
Benim takvimin çoktan şaştı bilesin
İnce dudaklarından ince parmaklarına süzülen serüven