Serüven Şiiri - Mehmet Atilla Maraş

a.

Ve yürüdüm gitim yalnızlığın üstüne
Sonunu gördüm oyunun
Perde inmişti
Birbaşıma yürüdüm gittim

Bunca hayhuy da n'oluyordu yani
Hayatın neresini tanıyordum
Her neye el atsam hep aynı
Bir günlük serüven gibiydi
Bütün vakitlerim
Ah ben ne serüvenler kaydettim
Yürüdüm gittim tek ve tenha
Bir hatıra defterinin yapraklarına
Sararmış solmuş yapraklarına

b.

Aydınlık gecelerimiz olmuş
Zifiri karanlık kasvetli vakitlerimiz
Çok ağlamaklı olmuşum
Boğazım düğümlenmiş
Hayallere dalmışım da
Mali hülyalar kurmuşum
Büyüsüne kapılmışım sevginin
Aşkın peşinden koşmuşum
Ne kapılar açmışım sonuna kadar
Ne kapılar kapanmış yüzüme
Naçar, çaresiz kalmışım
Yine de yürüyüp gitmişim
Ardıma bakmadan
Sonuna kadar.

c.

Gece
sıfır bir
ankara
küçükesat
bin dokuzyüz doksan üç
aylardan kasım
günlerden salı
alihaydar'ın evi
yer yatağı
uyumuşum.
yastığımda
şiir kırıntıları...