Serüven Şiiri - İbrahim Tunçkaya

‘’Zaman sessiz bir testeredir’’

-Emmanuel Kant-

Kendine müptela zaman
Zamana tiryaki olma gözüm
Bir tütün bile sarmıyor zaman

Zaman…
Anlardan
Anılardan
Çoğu zaman geriye kalanlardan
Yapay bir tebessüm
Birkaç damla gözyaşı
Çok yarım kalmış bir serüven
Geçtim bende yaslardan, O iğrenç zamanlardan

Zamanlardan…
Çoğu zaman iğfal akşamlardan
Katı kurallardan
Kırlardan
Bozkırlardan
Yeşillerim sararıp soldu elimde
Saçma sapan levhalar
Flamalar
Bayraklar
Teorize kalmış istasyonlar
Yamaçlar ne anlar ki virajlardan
Geçtim bende patikalardan, kırmızı rujlu ışıklardan

Işıklardan…
Karanlığın hükmünde müebbet kalmış
Yeryüzünü gökyüzüyle buluşturan
Okyanuslar
Denizler
Çaylardan
Irmaklarda azalan donup kaldığım ayazlardan
Geçtim bende saçaklardan, kanadı kırık kuşlardan

Kuşlardan…
Gökyüzünde esir kalmış kanatlardan
İhanet kuşanmış yağmurlardan
Bulutlardan
Kirli topraklardan
Kükürt
Azot
Asit
Endüstriyel kaynaklardan
Geçtim bende kıtlıkta kıran orospu sulardan

Sulardan…
Kurak iklimlerin çatlak topraklarından
Hüzün dolu gözlerdeki damlalardan
Damlalardan yarım kalmış acı dolu yaşamlardan
Parçalanmış
Darmadağın
Bileklerinde intihar
Geçtim bende çehresiz yavşak aynalardan

Aynalardan…
Bir gelinin duvağından
Gece ile gündüzün kesiştiği
Kara saban korkuluk hayatlardan
Gölgeler vardı nüshasız
Çok soru hiç yanıt yoktu
Mahşer yeri bir ortamdan
Ağıtlar yanmadı ardımdan
Kül ve toz bırakıp bir yerlerde
Geçtim bende biletsiz pezevenk suratlardan

Suratlardan…
Anıları kurşunlanmış satılık hayatlardan
Yanı sıra boş ve anlamsız bakışlardan
Dönüp, körün gördüğüne baktım
Bir ben miyim kendi mezarını kazıyan
Zaman yenik düşmeyecek kimseye
Herkes zamana yenik düşecek
Biliyorum
Herkes taşınacak bir an, inemediği omuzlardan
Biliyorum
Herkes taşınacak bu ucuz, bu köhne tabutlardan