Serüven... Şiiri - Zeliha Bekoğlu

Bir armoni var dışarıda
Gök gürültüsü ve rüzgarlardan oluşan bir orkestra
Çığlık çığlığa şarkı söyleyen yağmura eşlik ediyor
Yapraklar hışırdarken, öfkeyle bakıyor yeryüzüne gökyüzü
Tanrılar çıldırıyor mu yoksa ben mi çıldırıyorum
Bir oyun bu, oynamayı bilmediğim
Yalnızca içinde sürüklenip gittiğim
Arzular zincirinden kopan bir halka, kaçıyor kovaladıkça
Yakalayamıyorum, bu kıyamet sarhoşluğunda
Avuçlarımın arasından kaçıp giden hayal hangisi
Gecenin karanlığında yitip gittiğim yer neresi
Ah bir gökkuşağı doğsa
Yağmurdan sonra açan güneşe, öylesine hasretim ki
Rüzgarın bile elinin değmediği sevdalar istiyorum
Kayıp bir şehirde kaybolmak ve yittiğim beni bulmak istiyorum
Yaşayan ölülerin arasına, hoş geldin törenindeymişim gibi hissederken
Avazım çıktığınca bağırmak
Kaçıp giden hayallerin ardından koşmak istiyorum
Allah ‘ ın belası yağmur, dursana artık
Yağma, yağacağın kadar yağdın
Yeter, yeter bu karanlık
Bir kapım kaldı geride, aydınlığa açık
Ama çok yolum var, hala girmek zorunda olduğum
Kaçıp gitmem olanaksız
Gücüm yok, kalmadı, gidemem derken
Her şeyden vazgeçmişken
Peşimden avaz avaz bağıran bir ben kaldı
Gitme, sana rüzgarlardan sakladığım bir sevda vereceğim diye
Rüya mı görüyorum, yoksa mistik bir hayal mi
Ne biçim bir yer burası
Ne garip düşünceler
Bu labirentten çıkmam gerek
Yıllar süren o kısır döngüden fırlayıp çıktığım çemberin, son halkası nerede
Onu alıp, sonsuz denizlere atmam gerek
Varlığı bile huzursuz ederken beni
Allah ‘ ım buda neyin nesi
Hiç bırakmıyor peşimi
Bir palet üzerinde karışan renkler gibi
Allak bullak oldu kafamın içi
Ah, neredesiniz duygularımın sesi
Ellerimi uzattım, tutsun artık biri
Kollarımı açtım, sarılsın bana o sevgili
Dünyanın bir ucundan bir ucuna gidip gelmek gibi
Her gün yaptığım bu gezinti, çıldırtıyor beni
Bir damarın içinde akan kanla beraber
Geziyorum beynimin, tüm sersefil yerlerini
Kayıp düşüncelerim var, bulmak ne mümkün
Kim bilir hangi sokağın arkasında gizli o kapılar
Ah bir bulsam, bir bulsam onları
Rahatlayacağım besbelli …
Geçmişle bugün arasında ki zincirde bir halka kopuk
Kim bilir hangi zindanda saklı anahtarları
Elveda deme zamanı geldi artık
Çok geç oldu, gitmeliyim
Bugün ki gezintiyi bitirmeliyim
Çanlar son bir defa, son bir kez benim için çalarken
Gem vurmam gerek duygularıma
Kaçıp gitmem gerek yine, o fırtınanın ortasına
Ve yine atıyorum kendimi, o kıyamet sarhoşluğuna
Evet, orkestra çalmaya
Yağmursa o aptal şarkısını söylemeye devam ediyor
Bense kendime gelip, bir sigara daha yakıyorum
Kim bilir bu serüven içinde, içtiğim kaçıncı sigara bu …