Serüven Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

kollarında geçti bebekliğim
annemin
ve
yollarında çocukluğum
okulumla
evimin
anıldı adım uzun süre
“delikanlı…”
çağımdı çünkü deli dolu
bir gün “amca…” dedi
genç bir kız
“amca…”
kurşundan beter
acı söz
yanıverdi yüreğim
bilirim, yalan söylemezler
koştum, danıştım
aynalara
alın çorak arazi
çizgi çizgi yarılmış
kırçıla çalmış saçlar…
olgunluk çağım
meğer vurmuş damgasını sinsice
derken
çoğaldı “amca, dayı…” diyenler
en son “babalık”tı lâkabım
eh! ... hoş geldin yeni dostum
hoş geldin, yaşlılık çağım
hoş geldin…
işte böyle dostlarım
altmış yıllık yaşamım
nasıl da geçivermiş…
çaktırmadan… çabucak
“yaş yetmiş, işin bitmiş…”
doğru söze ne denir…
yetmişine on kala
al benden de “eyvallah”
işim bitti biterken
hazırladım kendimi
gidiyorken meçhule
kucak açtım sonsuza
hoşça kalın dostlarım
hoşça kalın
hoş kalın