uyuşuk bedenini topluyor, batan gün
kahırlı mazi yağmurlarında
yenilmiş hep bulutlar
sağnak sağnak ağlıyor...
kendine döner insan
nereye gitse, nereden gelse
huzur bir damla yaş
huzur üşengeç bir kırlangıç
göç ve vefa
şu gökyüzü
kızıl, mavi e beyaz benekli
gülümsüyor kocaman bir yaza
dert, meret kalmıyor
çünkü umudu insanın
canla mütemim cüz.
her sorunun bin cevabı var
sen hala aynı cevabı ver
Kayıt Tarihi : 22.6.2010 12:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her can kısmetini tadacaktır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!