Sert Sular Şiiri - İrem Ünat

Sert suları olan bir nehir gibiydik sanki…
Hayatımla birlikte
Akıp giden insanlar vardı.

Arasalardı, ulaşamazlardı artık bana.
Kopmuştu tüm bağlarım.
Ben de ulaşamıyordum
Kendime…

Nehirde çırpınışlarım oldu.
Durmayı öğrendim.
Sert sularla savaşmayı
Bırakalı çok az vakit oldu.

“Zaman da su gibi akıp gider,” derlerdi…
Ama sanki insanlar
Zamanı da götürmüştü benden.

O zamanlar —
Bazen bir rüya,
Bazen bir kabustu.
Ve uyanışım…
Ağırdı.
Ruhum eskimişti sanki.

Her şeyi geride bırakabilmek,
Kendimden vazgeçişimin
Ağırlığıydı.

Suçlayamıyorum sizleri.
Teşekkürler…
Uyandığım sabahlar.
Ve
Uyandıran
Kalbi aşk taşıyamayanlar...