Sert Olsa da Şiiri - İdris Çetin

Bir kış günü, ama dışarı bahar,
Ağaçlar, beyaz çiçeklerle örülmüş,
Boz otlar da öyle…
Çarpar insanın yüzüne
Gülümseyen bir rüzgar
Ve insanı morartan bir soğuk.
Dudaklar; ark üstüne ark yapar,
Burunda da çağlayan bir ırmak.
Bu hayat bir derstir anlayanlara,
Aklını her zaman kullananlara.
Soğuğu tatmadan; bilinmez sıcağın kıymeti,
Vakarlı insanın hali belli olur, uzaktan heybeti.
Yüze çarpan her tokat, bir işarettir anlayana,
Tehlike çanları çalar, ömrün her deminde;
Ona, kapılıp kapılmama endişesi yüzer beyinde,
Derken burunla alın, açılmış tek bir kemikle,
Artık her olayda bir hikmet var, akledene.

O gün, işte hep o günden bahsedebilmek;
O günleri tadabilmek için soğuklara,
Zorluklara, işkencelere kucak açabilmek,
Arzusunda olmalı Müslüman’ın tat alabilmek.
Gelin, bu çeşmenin suyunu içerken ayrılmayın,
Enerji dolu kanlarınızı, birbirinize harcamayın.
İki taraftan biri olmak değil hedefimiz,
Hak ve adâlet olmalı asıl gayemiz.
Hak ve adâlet, nerde ise ölçü de ordadır,
Gerisi seni dünyada oyalandırır.
Heva ve heveslerinize uyarak,
Haksızlıkları dışlamazsanız şayet,
Sizin için, hayat çıkılmaz olmuştur nihayet.
Bundan belki haberiniz olmaz sizin,
Düştüğünüz havuzun suyunu içeceğim derken,
Onun içinde boğulursunuz düşünmeksizin.

Bir baharı hatırlattım, zemherinin ortasında;
İşte gerçek mahiyette burada.
Dışlamayın, zor zaman da konuşanı,
Zemheri gibi sert olsa da…
Şartlar, şirretler birer bahanedir anlayana,
Bir damla suyu arar, düşman olsa da.
Esas suç kendisinindir, nefsine direnmemekle;
Kendisini aldatıcı bahara bırakmakla,
Ağaçtaki kar tanelerini, çiçek sanmakla…

Bir an kesilmesin, bu tatlı su çeşmesi,
Suyu; bağrına bassın bütün insanları.
O, ilahi kaynak ne büyük nimettir, tat alana,
Onu anlayıp da, gerçek kul olana…

20. 12. 1991
Konya