Kan oturmuş gökyüzüne,
Çocuklar hep susmuş.
Pus inmiş gözlerime,
Çiçekler zamansız solmuş.
Kimleri bırakmışım ben geride,
Sırtına binip de kara yılanın,
Bundandır kanmışım gülüşüne,
Bir kez olsun adımı çağıranın.
Kök salmışım sert kayada,
Umudum boyumdan büyük.
Gövdemi vermişim rüzgara,
Kollarım hep yelden bükük.
Kayıt Tarihi : 29.11.2020 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ahmet Soylu, 29 Kasım 2020, Oslo, Norveç
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!