Sert Düştüm Şiiri - Zeynep Zerrin Cantürk

Heran arayabileceğin düşüncesiyle
Hiçbir yere kıpırdamadan
Seni umutlarımla beraber
Saatlerce bekledim
Defalarca mesaj yazdım
Hani belki unutmuşsundur diye
Aradım seni
Herbir sayfalar arasında
Yoktun, bulamadım seni
Artık saatler sabahın üçünü gösterirken
Vazgeçtim bende umutlanmaktan
Sonra farkettimki
Yanaklarım, bilgisayarım ıslanmış
Uzun yıllardır hiç böyle çaresiz
Ve böylesine ağlamamıştım
Terkedildiğim zaman bile...
Farkettimki ben kanatlarımı fazla çırpıp
Çok çok yükseklere çıkmışım
Umutlarımın tükenip gücüm kalmayınca
Kimbiilir kaç bin fitten düştüğümü
Paramparça olduğumu anladım
Beynimde, yüreğimde acıtan bir sızı var
Belki belliydi böyle olacağı
Ama ben yere fazla erken ve sert çarptım
Dün satırlarını okurken
Anlamsızca kendime pay çıkarmıştım
İstediğim sadece sesini duyup
Seni görüp, sohbet etmekti
Uzaklardan bile olsa
Sesinin sıcaklığını içimde hissedebilmekti
Aklımca hafızama kazıyacaktım
Görüntünle, sesini
Şimdi artık gün ağarmakta
Sözüm ona yeni bir gün başlamakta
İstanbul'da sağanak yağmur var
Benimle yarış yapmakta
Haddimi, çok iyi anladım
Yazdığım gibi seni son kez aradım
Bu yağmurların ardında gökkuşağı yok
Tomucuklanacak çiçekte kalmadı
Artık yarınlara akacak bir umutta bitti
Sadece elimde tebessüm dolu resimlerinle
Yüreğimde vazgeçmesini bilemeyen sevdan
Hayallerimdeki sen kaldın.
Yüreğim, ruhum sana esir düştü
Tutsaklığım mühebbet olabilir
Yanaklarımdan akıp giden gözyaşlarımla başbaşayım
Bu yaştan sonra ikinci baharı yaşarım sanmanın
Karşılıksız sevdamın bedelini ödüyorum