Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
SERSERi YÜREĞiM
Japonya’da yaşasam
Adım kamikazeydi
Ortadoğu’ da olsam
Canlı bombaydım belki
Tanımlayamaz hiçbiri
Şu anki ruh halimi
İnan bana bir tanem;
Beynim karmakarışık
Bedenim yangın yeri
Boşuna taşımışım
Bu asi yüreğimi
Kararlıyım bu defa
Vereceğim dersini
Söz dinlemiyorsa eğer
Ahdim olsun çekerim
Hiç vakit kaybetmeden
Küçük serserimin pimini…
Bırak, bin parça olsun
Bulsun hak ettiğini…
Mayıs 2010 / İzmir
Naime Özeren
..) Şairemiz, yürek tiplemesi ile, şiir çizgisinde oluşturduğu, uğruna gözden çıkarılacak yüreğin başkalaşım istemine baş eğmenin sonlanıp, yeni evrede kendini kendine bırakmanın şiirsel tatlı tehdidi ile. uslanma öykünmesini bırakıp...
..) Dilediği eyleme iştirakine müsade edip, hayati yürek tonunun şiirsel metafizik düzlemirnde, yeni boy atıp, başkalaşıma ruhsat verip. nasıl ki kelebek tırtıldan, kelebeğe dönüşüyor uçuşuyor sa, maden istiyorsun, uç bakalım gibi, git gidebileceğin yere kadar gibi bir şiirsel bir kopsepti algıladım.,
...) Çizgisi ve kararlığı ile,. beynelmilel işaretler de taşıması şiirin sıradıınlığını kaldırıp, kalıcılığını tescilliyor ben ce..
,,) şairemizi kutluyor ve selamlıyorum..
...) Şair hışmı böyle olsa gerek,
ilhami
Güzeldi.
Tebriklerim ve sevgilerimle.
yüreğe bir sitem eder gibi olduğu aşikâr şiirin ancak ziya paşanın takdir ettiği şeyi filan istediği yok aslında ...
bence çok farklı bir şarkı söylediği kesin şiirin...ben şunu dinledim resmen dizelerden ..saygılarımla...
sevmekten kim usanır
tadına doyum olmaz
hangi gönül uslanır
sevenle oyun olmaz
kaç kere yemin ettim
kaç gönüle de girdim
sensiz yapamıyorum ah
bak yine geri geldim
ister yüzümü güldür
istersen ağlat beni
bir gecenin koynundan
bin geceye at beni
Begenerek okudum Harika
Hocam, Şiirin harika olmuş zevkle okudum haz aldım.
Yüregine sağlık. Allaha amanet olunuz. Selamlar...
Hocam, Uzun zamandır görüşemiyoruz, bir hatammı oldu acaba. Daha önce mesaj gönderdim cevap alamadım. Adıma itap imzalamışsınız. Elime geçmedi. Teşekkür ederim. Memnun oldum.
bir şairin kendi yüreğiyle yine kendi yüreğine seslenişi,ona sitem edişi ne güzel ve anlamlı...özgürce yazılmış dizeler....çok hoş...tebrikler efendim..saygılar
Kimden : Mehmet Yıldırım Katrancı (Bay, 53)
Kime : Naime Özeren 1
Tarih : 30.05.2010 20:42 (GMT +2:00)
Konu : Yn: SERSERİ YÜREĞİM / yepyeni bir şiirle merhaba! ...teşk
Sevgisini sevdiği her şeye benzeterek seven, sevdiğini güzeliklerin güzeliği ile eşleştirerek öven şairime teşkkürler
Yıldırım öğretmen
Kimden : UZUN BEYAZ BULUT ** (Bay)
Kime : Naime Özeren 1
Tarih : 30.05.2010 20:44 (GMT +2:00)
Konu : bu da serseri yüreğinize nazire..
Hemde yürekten dile ulaşıp dilden satırlara düşen kalıpsız kafiyesiz söz dizeleri olsada....))))
Japonya’da yaşasam
sevgiyle selamlarda,
taç yapardım saçına
sasaki dallarından
Ortadoğu’ da olsam
Gazzeye vatan derdim
ölüm kusardı bana
israil mazgallardan
Tanımlayamaz hiçbiri
şu asil yüreğimi
herkes düşündüğünce
anlıyor sözlerimi.
İnan bana bir tanem;
ruhum isyanlardayken
yaklaşmaki yanarsın
Bedenim yangın yeri
Boşuna taşımışım
insancıl duyguları
söylem başka öz başka
susmuyor silahları
Kararlıyım bu defa
çekecem silahımı
korumak güdüsüyle
günahsız yavruları
Söz dinlemiyorsa eğer
hak güçlünün diyorsa
Ahdim olsun tanımam
koparırım dilini.
Hiç vakit kaybetmeden
buyurun hodri meydan
madem ki yoksunsunuz
hepiniz insanlıktan
ayrıca yüreğiniz emeğinizle birleşince takdiri hak etmiş.. tebrikler...
İnsanın kendine söz geçiremediği zaman dilimlerinde, gerçekten bir derse gereksinmesi oluyor, Ama insan yine de, kendine çok toleranslı davranıyor. Çok güzeldi Naime hanım, kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun!(10on)
Bazı tercihler bize ait değil, yaradıcımız bize neyi verirse onu benimsemek mecburiyetimiz var.Hiç bir insan kendi cinsiyetini, ırkını, annesini babasını vb.belirleme şansını sahip değil. Ama bir de madur ve mazlun insanlara duyarlı olma zorunluluğumz, onlara taraf olmamız gerekiyor. Asıl önemli olan işte burasıdır. Her insanı bulunduğu konumda, verdiği güzelliklerle, imkanlarla Rabbimiz imtihan ediyor. Asıl önemli olan da bence işte burasıdır.Ne kadar kötülere veya kötülüklere karşı çıkıyoruz, onlarla mücadele ediyoruz. Yoksa bana dokunmayan yılan bin yaşasın felsefesiyle mi yaşayıp gidiyoruz. İşin püf noktasaı asıl burasdır. Bütün bu duyguları ve düşünceleri bana bu şiiriniz hatırlattı. Anlamlı ve değerli bir çalışma olmuş, tebrik ediyor ve tam puanımla kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 99 tane yorum bulunmakta