Serseri Ruhum Şiiri - Sevinç İnal

Kim kaçıncı mevsimde yanıyor kanatlarım
Kim kaçıncı hüsrandır bilmem yaşadıklarım
Bilirim uslanmazım sönmüyor yaktıklarım
Derdimi şikâyete set çekti hayâ yanım…

Asırlardır sevginin eskimez yolcusuyum
Hiç yoruldum demedi sızlanmak bilmez huyum
Kuruyan ırmaklardan akan gönül suyuyum
Sevgimi söylememe izin vermez lâl yanım…

Kaç kere vurulup da diz üstü çöktün deli!
Bunca zaman içinde var mı aşkına veli
Sandım ki devirecek coşan bu yürek seli
Kapıldığım o sele bent oldu öbür yanım…

En güzel mahfaza da sakladım ben aşkımı
Pek serkeşmiş yüreği anlamadı farkımı
El verip yar dedikçe karartıyor şavkımı
El aman diyemedim ayazdadır kor yanım…

Baş koyduğum mehrek de yalan dolan bel vermiş
Kaç gönülde yandım da göremedim bir “ermiş”
Tek bir örnek verseydim ömrünü aşkla dermiş
Ben varım desem bile kimse olmaz boş yanım…

Ya serimde berduşluk ya da ruhum serseri
Acımak öğretmedi, yürek dağlansa yeri
Uzat şu mesafeyi biraz geri dur geri!
Yok pervaneden farkım ateştedir bir yanım…

Bu güvercin yüreğim habire çırpınmakta
Çırpındığı her anı aşk tarihe yazmakta
Yazılmasa ne olur, bu destan yüce hakta
Kapandığım secdede belki coşan tek yanım…

Seninle bu oyunu yüzyıllardır oynarım
Bazen Şirin’dir canan bazen Ferhat yanarım
Benden bir cim çıkmaz da böyle oyalanırım
Şu aşkın masalına hep aldanır saf yanım…

Bir ömrü feda ettim bini daha ederim
Bu günah benim olsun hesabını öderim
Sevdim işte arkadaş! Asılmaya giderim
Sonu ölüm mü bunun? Zaten ölmüş sol yanım…