Serseri Aşkı Şiiri - Ahmet Mahir Pekşen

Bir izi vardı onun geçtiği sokaklarda
Bakışının değdiği yerleri bilirdim ben.
Bir yabancı çehreye tebessümle bakarda
Geçerse bu yollardan, ölür, deliririm ben.

Alıp kaçsa rüzgârlar, saçından bir tek teli,
Rüzgâr doğuran güzle selamımı keserim.
Boynuna dolamışsa şal edip hanımeli,
Bahçemde açıveren her çiçeğe küserim.

Bilir mi bilmem benim sevdiğimi bu denli,
Övünür mü haliyle perişan eserinin.
Değer vermeyenlerle olurken senli benli,
Gölgesine basıp da geçer bu “serseri”nin.