Sersem Yalnizlik
Bazen birim
Bazen o kadar coklugum ki…
Sesler yukseliyor;
Dusunceler,
Imgeler…
Bir tek resimde; bir vucutta ama ruh oylesine cok ki…
Kimim ben?
Neden bu kadar kalabaligim?
Halbuki birim
Yalnizim,
Ama aksine coklugum….
Ah karmasik yalnizligim!
Biraz sersem,
biraz sarhos aklim
Imgeler donuyor kafamda;
Bin bir turlu imgeler.
Her biri bir birinden farkli;
ama benim ben!
Ve
Aslinda hepsi tek bir imgede.
Cogaliyorlar, birlesiyorlar…
Ve yine ayriliyorlar
Ve cogaliyorlar…
Bolunuyorlar…
Yalnizligim agliyor.
Akiyor.
Imgeleri kiriyor gozyasim
Ve yine cogaliyor imgeler
Ve coklugum yeniden geliyor
Ayna parcalaniyor;
Ama dokulmuyor,
Yeniden,yeniden suruyor bu dongu
Ayna parrcalaniyor,
Ama dokulmuyor…
Coklu yalnizligim benler yaratiyor
Her biri birbirinden nefret ediyor
Benlerim savasiyor,
Birbirlerini kiskaniyorlar.
Yipratiyorlar
Yaslanmiyorlar
Ama
Oldurmuyorlar birbirlerini
Bolunuyorlar
Ama
Oldurmuyorlar birbirlerini
Kayıt Tarihi : 2.3.2008 20:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)