Gitmek, unutmak, susmak, durmak, yalnızlık,
Hangisinin yükü daha ağır diye düşünürken
En güç olanı beynin tükenişiymiş.
Esir bir dünyanın köle duvarının çizelgesin de kalmış
Matematiksel resim gibi kalıtsallaşmış bulgular
Kanıt kalmış ne ilerisi ne gerisi var…
Nitekim saltanatını ilan eden har yuvarları
Ani patlamalarla kopuk lavlar
Gözlerden düşüyor yan duvarlardan
Sol taraftaki fay hattında toplanırken
Nutuklar attıran hissiyattayım,
Depremim küçük ama
Volkanik patlayışım beyin hücrelerimi süpürüp alıyor
Sahildeki sersem köpükleri dalgaların…
29.01.2013 11:41:22
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 1.4.2013 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!