Başına gelen, sence kötü şeyler için,
Kaderim kötü diye ağlama sakın.
Ya da başkalarını suçlama ha.!
Şöyle olsaydı, şu olmazdı da deme.
Veya, böyle olsaydı keşke diye iç de çekme.
Olması gereken oluyor, bunu böyle bil.
Hem de en iyi şekilde.
Hayatındaki her kişi ve olay,
Sen oraya koyduğun için oradalar.
Onlarla ne yapacağın ise sana kalmış.
Hem yaşadığın, sence olumsuz şeyler,
Sana değil ki! Senin kötü yanına.
Sopayla halıyı döven, halıyı dövmez ki,
Tozunu döver onun,
Pislikten arınsın diye.
Sancı çekmeden doğum olur mu hiç?
Niçin çekilir o sancılar, hem de severek?
Göğüslerdeki kan da tatlı süt olur değil mi?
Senin bahtın da, yeni bir çocuk doğurmadıkça,
Kan tatlı süte dönmez, yaşamın düzelmez.
En kötü anında bile asla pes etme.
Dünyanın sonu geldi zannetme sakın.
Nedenini ve sonrasını görmeye çalış.
Her son, yeni bir başlangıçtır.
Tırtılın ölümü, kelebeğin doğum sebebidir.
15.4.1998 - Çarşamba
Abdurrahman ÖzdemirKayıt Tarihi : 6.12.2006 19:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!