Beni bıraktın gittin
Nasıl gittin nasıl bıraktın beni arkanda
Karanlığa ittin beni kapattın kapılarını yüzüme
Sordum neden
Cevap vermedin bana hiç sessiz çığlıklar attın sanki
Ne beni aldın ne de saf aşkımı
Ah adsız çocuklarım
Ne duygular ne acılar ne sevgilerle çıktınız siz
Ama hep tek biri için çıktınız
Duyguyu hissettiğim gibi anlatamadığım adama
Devrik devrik yazdığım o masum kelimelerle
Anlatamadım gene ben bu adama
Mantıksız duygular neden hep akıl bulandırır bilir misiniz
Beynini kalbim sesini artık bastırmadığı zaman
O zaman artık dayanamazsın bu duyguları saklamaya
Hele o üzüntü hiç durmaz kalpte
Hep kendini gösterir
E nasıl yapacaksın çok zor
Hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyor gene
Yanıyorum
Aşktan ızdırap çekiyorum tanrım
Şu kuluna bak
Bunu sen yarattın
Bu böcek
Elimde resim fırçam
Yanımda çarşafım
Düşünürüm sana olan tüm ölümleri
Hepsi yakışır mı bir insana
Belki kesilmeli iki bileğin aynı anda
Bu bir intihar sonuçta
Gözümün önünde oyun oynadılar
Sanki ben hiç görmemişim gibi
Hayat devam etti
Sevdiğim çocuk gözümün önünde eridi
Bu üzüntü değildi bu bildiğin yiyip bitirilişiydi
Ben sadece bir araçtım
Nefes almalı mı bu hüzün bizle
Gelmeli mi o kadar yol bizle
Gelmeli mi yaşlılıkta yanı başıma
Ben istemem
Uzak dursun o hüzün benden
Neden hep gelecek ki
Sana da bana da dost düşman dediler
Ama kimse bilmedi ki duygularımızı
Bakmadılar ki
Baksalardı görürlerdi ne vahim ne zavallı olduğumu
Hatta tükürükle boğarlardı beni
Ümitsiz vakalığıma
Sonra da yolun yarısında bırakıp siktir git
Hep yaptığın gibi
Konuşma bakma
Biz kimiz ki
İki yapancı
İki yamuk parça
İçimde bir ihtişam bir korku
Bir iç çekiş ama nasıl bir iç çekiş
Beni geriye sürükleyen bir iç çekiş hem de çok geriye
Gelir zamanda kaybedersin kendini
Eski hatalarını yüzüne vurur hep
Ders al bundan artık ders al der
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!