Ah! bu belalı İstanbul günlerim
Aykırılığımın sabitleşmiş güzelliği
Akşam gölgeleriyle boğazda oynaşmakta
Bir zaman tünelinden akarak sana ulaşmaktayım
Şimdi uzak yerleri düşlemekteyim
Geceyi koynuna sarmalamıştı rüzgar
Öyle kısa değil uzun bir gece olacaktı
Gecenin sessizliğini yırtarken uğultu
Onlar çoktan yola koyulmuştu
Önce uzun vadilerden geçtiler
Kimse susturamaz çığlığımı
Haykırıyorum delice
İçim acıyor
Rüzgarların fırtınası
Deviriyor düşlerimi birer birer
Sana seni özledim hadi gel demeyeceğim
Hiç bilmeyeceksin bunu
Gitmelerin darmadağın ettiğinden beri
Öfkem banadır delicesine
Kendime ihanet ettiğim için....
Sana tutulmakla
Başladı çılgınlıklarım
Hadi gel
Sevdamın kollarına
Dolu dizgin koşalım
Aşkın yollarında...
Hep yalnızım karanlıklarda
Sessiz sensiz ve sevgisiz
İşte böyledir yaşamak
Sevginin kulvarında
Hep yalnızım sokaklarda
Her sabah aynı güne uyanıyorum
Bu şehir insanlar gündüz gece hep aynı
Değişen sensizliğim ve içimdeki acın
Ayrılık acısı zamanla geçer diyorum
Kimseyi beklemiyorum artık kapı çalışlarında
Sorgulamaların neden
Acımasız ve yalan yanlış
En kolayı suçlamak değil mi
Bir seveni
Sevse kabahat
Sevgin gerçek olsaydı eğer
Dolambaçlı yollardan dolanmaz
Kaydıraklardan kaymaz
Kaypak sevgilerde avunmazdın...
Sen yolunu başka caddelerde seçtin
Bir erzurum yosmasının
Kablolara eğilemez göbeğinden
Me sen de reyi titretemez bilmediğinden
Teknolojiyi takip etmek istesede
Beceremez tembelliğinden
Ah Şevki Bey Amca Ahhhh! ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!