Serozdan Egusoya Mektup(lar) - Anlasana

Gitti…
O gitti…
Canım gitti…
Gülüm gitti..
Bebiş gitti…
Ve hazan için vaktim geldi…
Güneş,güne küsmedi; gece hükmetmeye başlamadı,gidenler ve kalanlar için.
Seni hatırlamak adına gece nöbetlerim başlamadı daha.
Eguso…
Hala dinler misin türkülerini?
Hadi aç beraber dinleyelim.
Tanrıdan dileyelim bu kadar dilek…
Dizinde yatmak…O yâr’in yüzünü bir daha görmek…
Oysa,dizlerimde uyuduğunu daha dün gibi hatırlıyorum.
Saçlarını elimle taradığım vakit,şehir susardı.
Karanlığa gömülürdü İstanbul.
Ve biz öykümüzü (aşkımızı) üç büyük şehirde de yaşadık.
Daha çok İstanbul semalarıyla…
Aslında bu yazı; özlem dolu satırlarla dolmalıydı.

Biliyorsun ki,sana karşı hep dürüst oldum eguso…
Hala da öyleyim…
Görmek istediğin gibi…
Ve senin görmeni istediğim bir şarkının sözleriyle noktalıyorum mektubumu.
Bir gece vakti; yine kendini boşlukta hissettiğin bir anda dinle bu şarkıyı.Bizim şarkılarımıza bir yenisi daha eklensin bu gece…

‘Her sevincin her kederin, en ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin her şeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var, bir gün çıkıp geleceksin
İçimde bir ümit var, yeniden seveceksin

Yıllar varki ben böyle
Bekliyorum özleminle
Anıların, umutların kaldı bende

Anlasana Anlasana
Biraz da gerçekleri anlasana

Senden ayrı günlerimi, sana nasıl anlatsam ki
Mevsimsiz çiçekler gibi, yarım kaldım inanki
Sensizliğin acısını, sen nereden bileceksin
Sen hiç sensiz kalmadın ki, mevsimleri saymadın ki…’