Bir çığ olup kendi sayhasıyla içime düşen sevgili,
Beni göğsüne gömdüğün dağlar, senden hep şikayetçi..
Bir gülün yaprağına diken işledin beni kanatmak için,
Bülbüller bundandır yüz çevirir,
Bundandır köksüz fidanların kuruması
Ve bahtımın günden güne kararması..
Şimdi avuçlarına koy açmamış goncaları
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık