Bir çığ olup kendi sayhasıyla içime düşen sevgili,
Beni göğsüne gömdüğün dağlar, senden hep şikayetçi..
Bir gülün yaprağına diken işledin beni kanatmak için,
Bülbüller bundandır yüz çevirir,
Bundandır köksüz fidanların kuruması
Ve bahtımın günden güne kararması..
Şimdi avuçlarına koy açmamış goncaları
Ve hoyratça ufala eski bir masanın pütürlü yüzünde
Islansın ellerin, o ki gülün kanıdır
Çoktan ölmüş bir aşığın duyulmamış adıdır..
Onunla yaz ismimi bir kağıda,
Çünkü mutlaka ölüm bana çok yakındır..
Kayıt Tarihi : 17.3.2025 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
