Bedel! Şiiri - Saffet Çakır

Dün öptü alnımdan, geçti bu günde
Her günün ardından bakar giderim
Ve bir gün ölümü öldürdüğümde
Sonsuzluğa doğru akar giderim.

Sade güller solar, böyle zamanda
Can bir yanda kaldı canan bir yanda
Çağırsa sevdiğim en zorlu anda
Bir ceket elimde çıkar giderim.

Biraz tutsam Musa’nın asasından
Bir gam düşer yine gün ortasından
Doymadım ki ben insanın hasından
Uğruna dağları yıkar giderim.

İnce bir kıymık ki aklımı tıkar
Beni sevdiğimin bir sözü yıkar
Güneşte ardımdan sönse ne çıkar
Yolumda bir ışık yakar giderim.