Serkeşlik Şiiri - Nedim Demirbaş

ayda
nefesin daraldığı
o gergin yayda

yeşermez hiç bir durakta
yalnız dudakları kalınca
sokak artıklarıyla
sarmaladığın yemiş

fırlat uzağa o berbat fareleri

sen bir ağacı terkettin ya
sen bir güneşe
elbise giydirirken
sarılık aktı
omuzlarından
aşağıya

kabaran taşlardaki
alınganlık
sersemletti
baygın gecelerdeki
ahuyu

ellerini tutsaydım
bir deniz kalacaktı çocuklara

şimdi kendimleyim
şimdi kedilerle
aynı yüzün müflisiyim

bir şehrin ortasında
görünürsün
acımak kalır
içimde

bakarım gökyüzüne
bir yaz sabahı
evrenin derisi soyulur acısız
bir gün ışığıyla tanışır
gökyüzü