Serkeş Şiiri - Metehan Sarıyakutoğlu

Ateşlerde yanan bir dal,
Cızırtısız; çıtır, çıtır.
Gonca güllerle yoktur ara,
Ağzından dökülen; hüzün, acı.

Safi karanlıklardan dost.
Gerçeğe giden yolları,
Yıldızsız gecelerde arayış.
Yaşlanmış kaya dipleri,
Yosun tutmuş dere yatağı,
İhtiyar ninenin gözyaşlarıdır, gerçekleri...

Tırnaklara sürülmüş rengarenk boya,
Bağrına fırlayan ızdırap okları,
Mahcup bir gösteriş,
Mütevazimsi gülümseme,
Ve kul gözünde güzellik arayışı,
Nafile arayışlar,
Sönük mumun şahmetlenmesinden
Beklenen aynı adlı umut.

Izdıraplar serisi,
Boyun eğiş kadere,
Kara günlere bile ak bakış,
Nafile...
Uzun uzadıya çekilen
Acımasız iç hırıltısı,
Kan çanağı uykusuz gözler,
Mazinin küflenmiş hatıraları,
Hüzünlü anımsayış,
Kapkara zından,
Ufka dikilen perde,
Sorumsuzluk alemi.
Bir gemi uzaklaşmakta limandan,
Avcı gemileri, insan korsanları,
Uykuları rüyalarda bölen korku,
Ya da 'ölüm' duygusu.
Sonsuz bir titreyiş, yok oluş,
Bir nida ki; 'KENDİNE GEL' çağrısı;
Utançlı bir gülümseyiş....