Serkeş ihanetler Şiiri - Mevlüt Gözde

I

serkeş ihanetler yarışırken gönlünde
galebe sarar ruhunu nakşeder ince ince
intihar senaryoları son replik, son ritüel
sükut etmiş feryatların dilinde
fetbaz gülüşlerin nakşeder suretinde
afili öfke nöbetleri aksederken bir bir
muttasıl depreşir sanrılı hezeyanlar
ayyuka çıkar avazın yerle yeksan umutlar

II

yüz vermez bir anadır bil ki zaman
şakaklarında solan baharlara küsersin
bağbozumu düşlerinde nagehan
bu kaçıncı isyanın şaşarsın
ve kaçıncı tarumarı gülzârın
kül olmuş alaz alaz yangınların
visali mahşere kalmış
yitik sevdaların

III

sen leyli gecelerde yandığımı düşe say
sükutumda çağlayan çeşm-i püryanımdasın
yusuf’a adanan gözlerinde yakup’un
med cezir dalgaları misali
bir ileri bir geri ırgalanan

IV.

kül etsen diyorum közlerimi kül
bir ömrün kundağından pembe düşlerle
sonra savur toz misali,
kül et,
çal yere
fettan bakışların yakmasın yeter
hesabı kes, sevdiceğim
al götür ister