Bir kelimeden dem vurup bir cümleye varmışız,
Bir kapıyı kırarken diğerinden çıkmışız,
Bir mabet için taşlara uzanmışız,
Zulüm biter mi hiç bu aciz dünyada.
Gel artık merhamet kurtar beni bu diyardan,
Ez çend salan lî benda teme tu nîzani
Bî hesreta te ev emrê mîn bû erzanî
Ax kezebê şewitandin bî agîre hesret
Nawe te ket mîna şilî li Botanî
Ez mîna Xalxalok ketîm lî ser asîmane
Bir hüzün katresi boşalıyor ellerimden parmak uçlarıma
Ölümün nefesini ruhumda hissediyorum
Bir kar beyazlığına hasret kalmış gelincik gibi
Tüm arzum nihayete ulaşmak
Belki ölüm çalarda kapımı
Esrarlı bir sabaha uyanıyor yine ömür.
Çaresizlikler ülkesinde yine çarenin sessizliği var.
Bir mazlumun gözyaşı akıyor temiz gözlerden kirli dünyaya.
O gözyaşı ki bir damlası sel olur akar hülyaya
Merhamet namına kalmadı bir şey azizim
Her insan menfaati için perçinliyor hayatını safsataya.
Hangi mazlumun kanadını okşadım da verildi bana senin gibi peygamber
Sen ki alemlerin nur suyu gönüllere rehber
Hiranın çaresizliği çöktü içime sen gidince
Ömer gibi kabullenemedim ölümünü kendimce
Mîn qelbe xwe şûşt jî wî Zengî zemane
Hale mîn ne hale insanê
Heya hîn dibe û dizane ew emir
Rihe mîn dikeve ser milên devrane
Rabe ji wê halê ey dîle rezîl
Ez poşman u gunehkarîm.
Lê ber eşqê şermidarîm
li reya te hîzmetkarîm
Ez poşmanîm Rebbê ezim
Kevn u mekan lê rêya te.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!