dağılmıştı yüzündeki gülümsemenin mozaik parçaları.....
dağılmıştı saçlarındaki ışık parıltıları......
ya gözlerindeki o ayna........
o ise çoktan kırılmıştı........
kalbini söküp almışlardı bütün bunlardan sonra....
kalbini almışlardı mavinin siyaha dönüştüğü saatlerde......
özlem kokardı gözlerin
bakmaya yıldızlar bile kıyamazdı
özlem doluydu gözlerin
mutluluk gözyaşlarını akıtırdı
gece olunca bir başka olurdu
tüm ışıklar söner gözlerin ışırdı geceye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!