Apansız üstüne düşüyor gecemin,
Körfezin serinliklerinden,
Yarasaların kanadına takılıp
Ya da geç kalmış bir baharın koynundan
Rüzgâra sığınarak kopan sesler.
Ay ışığı,
Hangi rüyanın koynundasın,
Hangi düşe bakıyor gözlerin?
Gecenin bir yarısı
Zihnime denk düşüyor sarılışların
Kokunu çekiyorum içime,
Baharım sen oluyorsun.
Kimileyin bir türküdür alıp götüren,
Kimileyin bir göz ucu şahitliktir görmeye utandığın
Yaşanmış acıların hüznüne boğan insanı.
Hani sızlatır acısı o an
Kendi bedenin de
Kendi yüreğin de
Bir başımalığımın ortasında,
Uzak bir baharın koynundayım.
Yel vursa,
Poyraz esse
Getirirmi yanıma
Bahar yarin kokusunu?
Ay bulutların arasından sıyırıyor yüzünü,
Tutsaklığına son hamle bu
Işığı geceye kavuşuyor
Gece zifirisinden alıyor kendini
Yüzüme odaklanmış
Gözlerin parlıyor usulca
Yüreğimde açtığın derin bir heyecan,
Gözlerinde kaybolup giden
Uzun bir bakış şimdi zaman.
Dokununca ayasına ellerinin
Sanrıları kaybolur gider zihnimin.
Aşk bu kadar güzel olmadı
Bahardan mı bu ayazın sebebi
Gelip de
Sesine,
Zihnine,
Yüreğine değişi.
Hani özlemek vardı gün aşırı
Penceremin perde aralığından bakıyor
Uykunun uzak köşe başlarında gözlerim.
Ay, bulutların koynundan sıyrılıp
Belli belirsiz gülümsüyor geceye.
Gülüşün takılıyor,
Zihnimin gem vurulmaz köşelerine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!