Anlattım seni geceme,kalemime
Seni benden daha iyi tanıyan yüreğime
Hani göz kapakları ağırlaşır ya insanın
Uykuya hasrettir,ya da
Uyumamak için direnir ya geceye
İşte öylesine be,işte öylesine.
Seni gördüğüm andan beri
ne bir bara,ne de bir kadehe
meyilim kalmadı.
Çünkü; gözlerine baktığımdan bu yana
Hiç ayılmadım
Var mıdır şu yer yüzünde,kainatta ölümsüz bir canlı
Herkes bir gün toprak olup emanet aldığı bu canı,
Azrail meleğine vermeyecek mi?
Ölüm bizler için hakka kavuşmak.
Ey zalim oğulları,kıran,yıkan,yaralayan,bölen,
parçalayan,inciten üzen insan oğlu,
Sana veremediklerim kadar çok geçirdiğim zamanlar
Uzak bir türkünün derin ve yalnız hikayesinde saklı mısralar
Bir gün bu toprağın nefesi bedenimi sarıp gidecek sonsuzluğa
İşte o vakit,yorumsuz bir matem çöker şehrin sokaklarına
Karşılıksız sevdalarda bulmuş aşkı bu yürek
Kim bilir daha ne kadar kırılır
Fırtınalar da savrulmuş bir gemi gibi
Sığınacak liman bulamamak
Kaybolmak uçsuz bucaksız deryalarda
Daha ne kadar sürecek onu da kim bilir
Arızaya düşse de
Kalbimin ana çarkları
İçimde bir tane altın çark var
Nefes almamı sağlayan
Beni hayata bağlayan
O da sensin dostum
Hangi iklimin ayazındasın kim bilir
Gözlerine hangi sürmeler gözler değmiştir
Vurulmuş kanayan yaranı saracaksın
Ve gün gelecek kanayan yaralarına
Acıtan bir gülümseme göndereceksin
Yıkılmayacaksın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!