Ersin basin goklere simdi
Bundan boyle ben yokum
Hayatinda; olmayacagim
Nasil oldugunu dahi sormayacagim
Ebediyyen, ebediyyen
Mutsuzluk benden sana
Oturdum bir koseye
Gece boyu agladim
Elimdeki kalemimle
Resmini karaladim
Yaslarim birer birer
Inan degmiyor,
Inan degmiyor
Bu dunyanin kahrini
Cekmelere degmiyor
Bugun variz yarin yoguz
Neyin varsa ellerinde
Boynum kildan ince dedim
Onunde basim buktum
Arzularin bas ustune
Dedim, seni buyuttum
Oysa senden istemedim
Oylesine silmisimki seni
Kalmadi geriye tek bir eserin
Gomdum herseyi senden ne varsa
Topraga derin derin
Attim seni hayatimin
Hatami oldu simdi
Sana gonul verdigim
Butun kabahatleri
Uzerime yukledin
Suanki aklim bende olsaydi
Zaten hayatima hic giremezdin
Yaziklar olsun;
Sana verdigim tum emeklere
Yazik; bilinmeyen onca degere
Seni; sonumuz boyle olsun diyemi sevdim
Akilsiz basimla kestiremedim
Guvendim, sevdim
Elimdeki tutunumden
Sarmisim bir cigara
Cekerim derinlere
Dusundukce kara kara
Sariyor tum bedenimi
Hayat bu;
Acimak nedir bilmiyor
Ansizin darbesini indiriyor
Olacaksa, caresi yok
Kacinilmaz olacaktir
Benmiyim senmisin demiyor
Senin icin artik;
Hersey karanlik
Umutsuz bir vaka olmussun
Ne gecmisinden bir eser kalmis
Ne de gelecege dair iyi gunler
Ummalarda kaybolmussun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!