Gece,
Sessizlik
Ve sensizlik…
Karanlığın karası gözlerime inceden bir perde gererken
Gerçekler oluyordu önümü kesenler
Elim kolum bağlanıyordu
Sebepsiz değildi
Gecelerce karanlık köşelerde
Yanaklarımı ıslatmalarım…
Bir suskuya can verirken bedenim
Hep yakarışlar oluyordu
Sabahlara aymama sebep.
Geceydi
Ve hafiften yağmur çiseliyordu
Karanlık sokakların
Mahzun yanlızlıklarına;
Karanlık ve mahzun
Birbiri ile ezelden beraberlik içindelermiş hissi veren iki kelime,
Eskiden kim vardı sorusuna
Elbette verilecek
Ya da bulunacak cevaplar vardır belleğinizde
Yöneltilen sorular, muhtemel cevaplar
Ve olmazsa olmazı yaşananların
Unutmamalar;
Koca salonu sarsarcasına
Ortalığa yayılan narin piyano notaları
Gözlerimi açmama neden olmuştu...
Her gece oturduğum masa,
Elimde şişenin dibinde kalan
Son birkaç damla viski
Gecenin terkisinde
İçsel bir söylenişti dudaklarımdan dökülenler
Karanlık daha bir koyulaşıyordu
Yalnızlığımın son nefeslerinde
Evet, yalnızlığımın son nefesleri
Son sesleri, son suskuları;
Biten bir romanın içimde bıraktığı ekşimsi hüzün…
Sözlerime yerleştirilen sitemkâr bir ses tonu…
Ellerimde bulunan
Yıllara inat bıkmadan usanmadan taşıdığım kader çizgilerim…
Yağmurlardır belki de
Yeryüzüne hüzün yağdıran
Geceler boyunca karanlıklara mahkum
Ölümüne sevdalı
Ve bir o kadar da eli kolu bağlı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!