Serkan Andiç Şiirleri - Şair Serkan Andiç

Uyandım aşkın kör uykusundan
Aşkım hiç benim olmamış
Çıkardım aşkı gömülmüş kuyusundan
Meğer çıkardığım acılarmış

Seven insan her acıya katlanır derler

Sesin damlalar arasında
Yağar kalbimin baharına
Gözlerin yakalar sılada
Yakar yüreğimin ayazında

Notalar serilir umuduma

Seninle salınarak
Yüremek vardı şimdi
Şu şehrin sokaklarında
Bahaneyle tutarak
Elinden bırakmamak
Tek isteğimdi aslında

Bir aşkın daha sonuna geldik
Sanırım elden birşey gelmiyor
Kahpe kaderin oyununa geldik
Uğraşma boşa karşı konulmuyor

Razı mı geliriz göz göre göre

Uzağında kalmak yeterli olsada
Gözlerine bakıp sarılamamak acı
Hasretinle yaşamak kederli olsada
Sözlerine aldanıp koşamamak acı

Bile bile aşka kelepçe vursamda

Ne çabuk unuttun ya beni
Oysa ne çok severdim seni
Herşey bu kadar basit mi söyle
Açtığın yara geçer mi böyle

Hani deliler gibi aşıktık biz

Avuttum kalbimi sensizliğe sen yanımda olmadığında
Bir kere bile arayıp sormadın beni yıllarca
Bumudur yani aşk dediğin bana verdiğin sevgin
Napayım ben sevgini içinde güven duygusu olmayınca
Kaybettim kendimi ben sensizlikten defalarca
Al bu canımı sensiz ne yapayım bu dünyada

Senden ayrılmak
Ölümün ta kendisidir bana
Sevemezsem ya ayrılığı
Geri dönebilecek misin bana

Sevebilecek misin

İçimde yarım kalmış sevgi pırtısı
Önümde alabildiğince kolay tuzaklar
Yüreğimde korkusuz güç yanılgısı
Peşimde sevaptan yoksun günahlar

Elimde olmadan büyüyen bir ben

Sevemem başkasını, kalbim başkasını sevmez olsun
Yüreğim ağlar, senden başkasına ağlamaz olsun
Severse gönül başkasını, ellerin elinde hüsran olsun
Ömrümün baharında adını koyamadığım sevgim olsun