Hayat, bir oyuna benzer; istediğimiz kartları elde etmek elimizde değildir, ama oynamak elimizdedir.
Terence
Otubüsten inip Alsancak'tan Pasaport'a yürümek,
İzmir'li olmaktır.
En ufak ihtiyaç için Kemeraltı'na gitmek,
İzmir'li olmaktır.
İlk randevunda YKM önünde buluşalım demek,
İzmir'li olmaktır.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum
Bütün şarkılar gibi kederli
Sokaklar, caddeler, evler bomboş
Yine ağlayarak bir güne daha başladım.
Başım mengeneye sıkıştırılmıştı sanki
Herşey üstüme geliyor,
İşe gitmek giyinmek bile ızdırap veriyordu.
Ne yeni aldığım ev, ne yeni aldığım araba
Ne de onca kazandığım para....
Geceleri güne sonkez gözlerimi kapattığımda,
Sabahları güne ilkkez gözlerimi açtığımda,
İlk onu görüyorum.
Âşıkmıyım neyim?
Güzel bir film izlerken yanımda olsa dediğimde,
Bir zamanlar bende çocuktum....
Annemi sokağın köşesinden görür,saklanır seslenmesini beklerdim.
Akşamları babam eve gelince ilk ben öpücem diye kardeşimle yarışırdım.
Bir zamanlar bende çocuktum....
Annemin yaptığı muhallebi dolu kaseleri değil tencerenin dibini sıyırmak isterdim.
Sokağımızdaki kedileri korur köpekleri sahiplenirdim.
Yine yalnız ve tek başıma rastgele dedim içimden.
Bir umut bekledim senelerce denizlerden,
Ağlar attım Ege'nin koyu sularına gecelerden,
Sabah oldu, ayıkladım küçükleri büyüklerden.
Derken, asıldım küreklere livardakiler ölmeden.
Çektim çektim kürekleri aceleden,
Yine yapayalnız, bir gecenin koyu karanlığında yürüyorum.
Etrafımda tektük insanlar yavaş yavaş azalıyor,
Bir noktada duruyorum.
Yorulduğumu hissediyorum.
Ama yürümem gerektiğini de biliyorum.
İstemeyerek de olsa içim çekilerek bir adım daha atıyorum.
Sabahları 15 dakika daha uyumak için
Kızarmış ekmek, tereyağ, peynir ve domatesi...
Ertelemeyiniz.
Yolda ilk görüp alacağınız kuru bir pohaçaya.
Akşamları eve geldiğinizde
Daha kapının ardından '' geldiii,geldii ''diye bağıran, çığıran
Yine yapayalnız, bir gecenin koyu karanlığında yürüyorum.
Etrafımda tektük insanlar yavaş yavaş azalıyor,
Bir noktada duruyorum.
Yorulduğumu hissediyorum.
Ama yürümem gerektiğini de biliyorum.
İstemeyerek de olsa içim çekilerek bir adım daha atıyorum.
Çocuktum anlamadım geçen o mutlu günleri
Oyun oynar,bisiklet binerdim yaz günleri
Bizde olamaz,gelmez ve bilmeyiz derdim
Ama oldu,geldi ve bildim.
Tam onbeşindeyken birdaha kutlamadım yaşgünleri.
Takdir-i İlahi dedim sual sorulmaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!