Şerifem Şiiri - İrfan Çelik 1

Şerifem gidiyor kar tutmuş yollar
Karlı dağlar kucak açarak kollar
Şerifem kağnıyı yolda çekerken
Eğildi selama ağaçlar dallar

Hazırlandı yola öküz kağnısı
Kundakta yatıyor Elif yavrusu
Tükenmiş gelecek top mermisini
Bekliyor cephede topun namlusu

Elifi bindirdi karda kağnıya
Yol alıyor kağnı girdi çalıya
Diken tipi ayaz yıldırmaz onu
Seydilerden vardı İneboluya

Cepheden geliyor barut kokusu
Zalim düşmanlardan yoktur korkusu
İçindeki vatan aşkı yaraya
Merhemi kağnısı karlar sargısı

Öküzler kar dolu yolda bocalar
Mermi yüklü kağnı acı gıcılar
Oğlanlar cephede karlı yollarda
Cephane taşıyor yiğit bacılar

Elifim üşüyor karlar taşıyor
Samansız öküzler silgin aşıyor
Sıcağını verir ana yavruya
Şerifem donarak cansız düşüyor

Yaktı ciğerini havanın pusu
Zorlu dağın dulda oldu kuytusu
Issızca yollarda kimse görmeden
Biçti kefenini karın örtüsü

Kara haberini hemen duydular
Önce inanmayıp yalan saydılar
Can çıktı kavuştu yurdu köyüne
Şehit Şerifeme yasta Seydiler

Şerifem Şerifem Şehit Şerifem
Yakıldı ardından Ağıt Şerifem

17/04/2011