Şerife Bacı Şiiri - İlhami Bulut

Kağnı dolusu yürekler
Cepheye göç ettiler birer birer
Kar, tipi yer gök buz kesmişti
Uğultulu rampada ters dönerken tekerler
***
Bir kağnıda bir beze sarılı bir bebek
Bir de bebekten daha büyük bir mermi
Ve eski bir tüfek
Dediler ki bu mermi
Cepheye mutlak yetişecek
***
Mermi ile bebeği ayrı ayrı sarmıştı
Şerife Bacı
İkiye böldü yüreğini
Yarısı mermi yarısı bebekti
***
Yavaş yavaş akşam çöküyordu
Düşman mermileri vızıldıyor
Şerife bacı içinden dedi
Maşallah bebeğime, hiç ağlamıyor
***
Vasıl oldu görevin son noktasına
Mermiyi verdi Mehmet’in sırtına
Bebeğime süt vereyim dedi açtı kundağı
Meğer Memiş ölmüştü yarı yolda
***
Biri Mehmet biri Memiş
Kastamonu yollarında
Biri öldü biri yaşıyordu
Destan oldu Şerife
Rüzgar bacı bacı diye esiyordu
***
Dediler bir kadın başına
Sen hey gidi Şerife Bacı
Dedi hürriyetin kadını erkeği
Olur mu hey oğul.
***
Düşman çiğneseydi bizi
Memiş ölmüşten beter olurdu.
***
Defnedildi bebek o cephede.
İhtiram atışı yapıldı o mermiyle
***
Komutan emir verdi. Dikkat….
Birlik Memiş’in annesine selama dursun
Bu CUMHURİYET
TÜRK KADININA HELAL OLSUN…..