Şerife Bacı Şiiri - Refika Gürkan

Yıl 1921
Ocak’ın zemherisi
Buza kesen havada
Cepheye yetişecek mermisi
Bağrında dokuz aylık bebesi
Küreden aşar mı acep kağnısı?
Üşüyen yavrusu dururken
Mermisini bağrına basar mı?
Kağnının içinde döşeği.
İnebolu’dan çıktı yola
Kastamonu kışlasına
Tipi yol vermez oldu
Şerife Bacı’mın kağnısına
Fırtınanın sillesi
Vuruyordu yüzüne yüzüne
Kahraman Türk kadını
Koşuyordu sanki düğüne
Sardı top güllesini
Kağnıdaki otlara
Koydu taze bebeğini
Topların arasında yorganına
Kaldırdı nurûpak alnını
Göğe dikti bakışını
Âtiye emanet etti
Diline dolaşık türküsünü
Rabbine emanet etti
Sarıldığı yavrusunu
Bastı bağrına topun güllesini
Şerife Bacı,
vatanına yorgan etti
Yorgun tenini,
Kar yangınları mesken tutmuşken
Yurdunu, ilini
Bebesi karıştı şühedaya
Cepheyi buldu kağnısı
Mevzisinde top mermisi
İlelebet parlayacak
Göğsümüzde,
Şerife Bacıların
Emanetidir bize
Vatan sevgisi.